Waaaaauuuwwwww wat een avontuur!

Hiiii allemaal!

Waaaauuwwwww en misschien moet ik het hier maar gewoon bij laten :-)
Wat ee ontzettend gave trip zijn we aan het maken, echt ongelofelijk! Heb er eigenlijk geen woorden voor en ben zoooo enthousiast!! Echt waar deze keer! Het toetsenbord werkt absoluut niet mee en internet is hier stervensduur dus ben benieuwd hoe ver ik nu ga komen. Foto’s uploaden was vorige keer niet gelukt trouwens, dus die komen na de reis wel. Eindelijk hebben we weer eens bereik met een computer en zelfs de telefoon is nog niet opgeladen. Er staan hier toch geen telefoonpalen, dus echt aan hoeft hij ook niet. Echt zoals ik een vakantie het heerlijkst vind dus. Ik denk wel (af en toe) aan jullie en probeer belangrijke gebeurtenissen niet te missen, anders sorry!

Maar om gauw tot een verhaal te komen voor zover ik dat op papier krijg. We hebben in Darwin een camper opgehaald, een heerlijke 4WD landcruiser met een opklapbaar dak. Inmiddels zijn we zo aan dat ding gewend dat we voort in 5 minuten in of uitgepakt zijn. In het begin was het allemaal wat passen en meten, maar nu accepteren we gewoon dat er geen ruimte in zit en wij elke dag met onze bagage van de bestuurdersstoelen naar achteren slepen en terug. Kamperen zoals het hoort, maar dan net wat luxer. Het ding rijdt geweldig en ik geloof dat we er inmiddels al zo’n 3600km op hebben zitten. Wat hebben we gecrossed over die onverharde wegen so far. Waanzinnig gaaf! En wat te denken van de eerste keer dat we door een rivier moesten. Zweetdruppels tot en met maar wat een gave ervaring. We zijn niet eens omgegaan en ook de krokodillen lagen gelukkig niet op de loer! Maar wat een avontuur. We zien rood van het stoffige woestijnzand en ik kan je vertellen dat het er ook echt totaal niet afgaat. Sorry soms verandert mijn word ineens alle woorden naar het Engels, let hier maar niet op. Maargoed, we zijn dus goed op weg om zelf een Aboriginal te worden, of in ieder geval die kleur te krijgen. Meike is de grootste viespeuk van ons twee, vandaag heeft ze gevierd al bijna 24 uur schoon te zijn. Nee het is hier echt verschrikkelijk hoor, kom je onder de douche uit en dan vraag je je eigenlijk af waarom je er ook alweer onder bent gegaan. Smerig binnen tien minuten, stoffig zand, zweet en weet ik het allemaal wat niet nog meer. Het was warm zeg, jemig! Imiddels tik ik dit bericht vanuit Coral Bay, maar tot hier hadden we temperaturen van rond de 40 graden en werd het ook snachts niet echt koeler.

Wat we tot nu toe allemaal hebben gezien? Ik wil zo ontzettend veel schrijven, dus het is heel lastig om er nu een samenhangend verhaal van te maken met zo’n rottoetsenbord zeg! We zijn vanuit Darwin naar Katherine Gorge gereden. Hier zaten we op een camping nabij de gorges vanwaar we hele mooie wandeltochten konden maken. Ook de eerste ontmoeting met de kangaroos, zelfs tot aan het campingtafeltje aan toe. Vanuit Katherine gingen we pijlsnel richting Kununurra, omdat ik zelf de omgeving van Darwin eerder al helemaal heb uitgespit, sloegen we dit nu over. We sliepen deze nacht bij Lake Argyle, echt een schitterend meer met fantastische zonsondergangen. Van Kununurra hadden we echt een of andere grote stad verwacht, maar inmiddels weten we dat alles hier klein is en je overal zo doorheen gereden bent. Wel een mooie mogelijkheid om even boodschappen te doen en ons klaar te maken voor de Gibb River Road. Eenmaal op de Gibb begon ons avontuur, we brachten een bezoek aan Emma Gorge in El Questro Wilderness Park. Een eerste kennismaking van een schitterende wandeltocht met klimmen en klauteren op de rotsen richting een waterval. Wat een mooie wandelingen hebben wij inmiddels achter de rug zeg!! Nog geen gebroken benen enzo, alleen zien we er dus wat gehavent en vies uit (gisteren wilde ik echter wel steunen op een spinifix plant dus ik vrees dat ik vanavond opnieuw met een pincet aan de slag moet om mijn handen te ontdoen van kaktussplinters…). Na Emma Gorge gingen we richting onze camping in het park en vanuit hier deden we nog wat mooie wandeltochten. Ook vonden hier onze eerste kennismakingen met rijden door rivieren plaats. Na een paar keer werd dit ook heel normaal en zelfs we leuk. We zijn er alleen niet heen en weer door gereden om mooie foto’s te maken. Belangrijker vonden we op dat moment dat we er heelhuids weer uitkwamen. Na El Questro (ja mijn verhaal gaat iets in vogelvlucht) reden we richting Western Australia, waar we voor de zoveelste keer onze klok moesten verzetten deze reis. We dachten een half uur, maar een paar campings later kwamen we er pas achter dat het tijdsverschil niet 30 minuten was, maar 90 minuten! Via Mt Barnett Roadhouse reden we richting Bell Gorge. Een van de mooiste gorges die ik heb gezien aan de Gibb. Een korte wandeling bracht ons naar een schitterende ‘binnenplaats’ met waterval en schitterende uitzichten hierop. Omdat het het droge seizoen is treffen we allemaal lege rivieren aan en is elk water wat we zien weer een geweldige verrassing. Bij Bell Gorge en Windjana Gorge (de volgende plek) hebben we op bushcampings gestaan. Super leuk! Zonder faciliteiten en met een registratiepaaltje bij de ingang waar je je geld in moet stoppen. Een ranger komt dan ‘s avonds nog even controleren of je een parkpas hebt en of je betaald hebt. Bijzonder! Richting Windjana Gorge dus (ik sla vast honderd wandelingen over nu, want we hebben echt zoveel gewandeld in die bloedhitte bepakt met 2 liter water per persoon… en na de tocht rennen om zo snel mogelijk de airco in de camper in te kunnen). Windjana Gorge was ook echt super. Een mooie gorge waar de zoetwaterkrokodillen gewoon lagen te slapen (of deden alsof). We liepen langs de rand van het water om de tientallen krokodillen te bekijken van dichtbij. Echt geweldig! Dat vind ik zo mooi aan Australie. Alles kan en mag hier, geen wandeltocht is te gevaarlijk (je vindt het gevaar echt zelf wel uit) en er is niemand die op je vingers kijkt of je ergens te dichtbij komt of niet. Wandelaars onder elkaar groeten allemaal en iedereen informeert even naar het vooruitzicht van de tocht of de terugreis. Heerlijk! Maargoed, we zijn niet opgegeten en zijn uiteindelijk (lach niet) gillend weggerend door steekvliegen omdat die werkelijk overal zaten. Terug naar de camping dus!
Vanuit Windjana Gorge hebben we nog wat mooie wandelingen gedaan en zijn daarna richting Broome gereden. Helaas via de highway, omdat we op die ene afslag die de Gibb kent verkeerd zijn gegaan. Niet via Derby dus, maar via de highway naar Broome. Een omweg van slechts 180 km, maar wij zijn daardoor wel experts in het inhalen road trains. Een road train kan ca. 55 meter lang zijn en is eigenlijk een vrachtwagen met 4 aanhangers. Doodeng dus om in te halen, maar weer een angst overleefd, ook dit lukte inmiddels zonder problemen (er zijn toch amper tegenliggers).
Broome was ook nog veeeel kleiner dan we verwacht hadden en na de boodschappen en het tanken reden we dan ook door naar Cable Beach. Wij zijn trouwens maar wat blij met de twee tanks van 90 liter per stuk in de wagen. De diesel aan de Gibb kostte AUSD2,50 per liter en in Broome weer AUSD1,69 per liter. Toch een behoorlijk verschil. We moesten dan ook twee tanks vullen hier en konden daarna weer door. Cable Beach stelde ook niet zoveel voor, maar het was wel geweldig om na zoveel stoffige Outback ook weer de zee te kunnen zien! We stonden vlakbij het strand en genoten van een mooie zonsondergang die helaas niet zo mooi was als in alle boekjes. Het was wat heiig waardoor we de zon niet zo goed zagen helaas.
Na Broome hadden we een hele lang en saaie reisdag waar we goed op waren voorbereid. Een ruim 7 uur durende rit naar Port Hedland, maar het stuk moest nou eenmaal gereden worden. Een mooie stop bij Eighty Mile Beach was ons super hoogtepunt van de dag. Echt waanzinnig blauw water en wat een langgerekt strand zeg. Voor zover je kon kijken zag je strand, echt geweldig!!! Na een korte stop door richting South Hedland waar we uiteindelijk een nachtje op een mijnwerkerscamping hebben gestaan. We konden de echte camping niet vinden en het enige wat we wilden was een zwembad. Missie geslaagd en wij lagen nog mooi een uurtje bij het zwembad bij te komen.
Na South Hedland zijn we doorgereden naar Karijini National Park. Wat ben ik ontzettend blij dat we dit national park op het laatste moment nog aan de reis toegevoegd hebben zeg. Echt superrrr!! We hebben hier fantastische wandelingen gemaakt door de verschillende gorges, waarbij qua adrenaline de Hancock Gorge de grootste favoriet was! Hierbij moesten we helemaal klimmen en klauteren en al seen sort spiderman langs de muren klimmen. Levensgevaarlijk maar echt zoooo gaaf terwijl die waterval onder je door kletterde!! We waren er helemaal moe van en hebben daarna nog een paar fantastische wandelingen gedaan. Helaas was de sterrenhemel niet zo mooi als ik had verwacht. De maan is zoooooo ontzettend fel (is dat thuis ook?), dat je echt gewoon bijna een boek kan lezen met het maanlicht (ook al was het gewoon halve maan of zo). De sterren verdwijnen hierdoor een beetje uit het zicht.
Afgelopen nacht hebben we op een camping in Tom Price gestaan en vandaag zijn we dus in hoge snelheid naar Coral Bay gereden, terug aan de kust. Morgen gaan we een snorkeltocht doen op het rif hier. Maar daar ben ik nu dus nog niet.

De landschappen zijn echt fantastisch. Elke fotograaf zou hier goed aan zijn trekken komen. Woestijnlandschappen, baobabbomen, spinifix in alle kleuren en mooie gebergten, ik kijk werkelijk elke kilometer mijn ogen uit!! Veel koeien onderweg, ook echt enorm veel skippy’s aan het springen (nog geen geraakt) en ook van de zandtornado’s krijgen we geen genoeg.

Ik kan er echt geen genoeg van krijgen, het is zooooo mooi hier! Echt totaal anders dan de rest van het land wat ik heb gezien. Elke ochtend rond 5 uur worden we wakker gefloten door honderden vogelsoorten en s avonds om half 8 / 8 uur liggen we uitgeteld op bed. We hebben zoveel indrukken te verwerken, geen dag is hetzelfde en we genieten echt met meer dan volle teugen. De gemiddelde tourist is hier boven de 50 of reist met een heel gezin, dus wij halen de gemiddelde leeftijd ver naar beneden.

Weet je, ik ga er mee stoppen. Ik kwam hier eigenlijk alleen even om mijn bankrekening te checken en toen dacht ik ‘eigenlijk wordt het ook wel tijd voor een verhaaltje’. Nu lees ik ook pas al jullie reacties op mijn vorige bericht, bedankt! Leuk Joyce dat ik weer uit de spam ben en balen Henk en Herma dat jullie er niet zijn. Ik keek elke dag toen ik bereik had al op mijn telefoon en lees nu het berichtje pas. Gaat het inmiddels wat beter?
Ik ga ermee stoppen, veel leesplezier, een nieuw verhaal en foto’s volgen waarschijnlijk pas als ik weer thuis ben. Jullie horen van me! Hoop trouwens dat alles daar goed gaat want wij zijn totaal nergens va op de hoogte en moeten zelfs elke keer weer wennen als we mensen zien ;-)

Dikke kus uit OZ!

Barbara