Alaska blijft me verbazen!!

Hi there!

Tijd voor een korte update :-). Vorige week was ik me aan het klaarmaken voor mijn eerste vlucht. We gingen de ouders van Nicholas opzoeken. Niet met de auto zoals bij ons, maar per vliegtuig! Een aantal van jullie heb ik verkeerde geinformeerd. Nicholas vliegt voor zijn werk een 6-zitter tussen Barrow en verschillende eskimo-dorpjes. Prive heeft hij ook een vliegtuigje (2-zitter) waar hij lekker mee rondvliegt. Ik heb kennisgemaakt met het fenomeen dat het hebben van een klein vliegtuigje of watervliegtuigje hier net zo normaal is als het hebben van een fiets in Nederland. Echt geweldig! Ik keek elke keer mijn ogen uit op de kleine vliegveldjes en al helemaal bij het horen dat de vliegtuigjes in de winter ski's krijgen zodat ze ook op water etc kunnen landen (wel makkelijk voor de watervliegtuigjes aangezien al het water hier gaat bevriezen). Maargoed, wij per vliegtuigje naar die ouders toe. Groot landhuis met supergrote tuin, heerlijk diner, Nick's verjaardag nog gevierd met taart en kaarsjes en vooral heel veel gekletst. Erg gezellig! Volgende ochtend nog voor het ontbijt sloegen de honden helemaal op hol en gingen we kijken wat er aan de hand was. Een supergrote lynx buiten! Echt leuk om hiermee op te staan. Wij allemaal de bossen in om hem te volgen, helaas kwijtgeraakt :-(. Ontbijten met verse blueberrypannekoeken was ook niet verkeerd. De vader van Nick liet me nog zijn hobbie zien: afstandsbestuurbare modelvliegtuigen! Echt super om te zien, hij maakt ze zelf (en nog groot ook) en gaat er vervolgens lekker mee rondvliegen. Ook is hij motorinstructeur en heb ik een ritje achterop 1 van zijn 7 motoren gemaakt. Volgende keer mag ik in Nederland mijn theorie halen en in 2 dagen mijn rijbewijs hier halen :-). Na het ontbijt en het motortochtje zijn we teruggevlogen naar Anchorage. In Anchorage hebben we Owen weer opgezocht en hebben we nog een tijdje discgolf gedaan. De banen hiervoor zijn gratis en ik ben er uiteraard superslecht in, maar het was wel heel leuk! Daarna spullen gepakt en naar een enorme fletsjer buiten de stad gevlogen. Landen op enorme rotsblokken, echt super! Hoezo heb je een landingsbaan nodig om te vliegen? De gletsjer was super om te zien, in eerste instantie zouden we hier gaan kamperen, maar uiteindelijk plannen gewijzigd, teruggevlogen naar Anchorage en nog een gezellige avond gehad bij Owen en een vriend van hun (Lauren). Ik was echt bek en bekaf!

Volgende ochtend ontbeten bij Owen en Lauren. Het was namelijk de eerste dag van het nieuwe American Football seizoen. Hiervan heb ik een stukje meegekeken en toen met Nick naar Talkeetna gevlogen. Een klein toeriistisch dorpje op ongeveer 1 uur vliegen van Anchorage. Dit dorpje is de basis voor een bezoek aan Denali NP en Mt McKinley. Echter is het toeristisch seizoen afgelopen en de 15e september sluit alles zijn poorten. Wij kwamen hier voor de prachtige uitzichten op de hoogste berg van Noord Amerika en om weer een ander stukje Alaska te zien. Met een temperatuur van ongeveer 26 graden, enorm veel zon en een relaxte omgeving vermaakten wij ons bij de locale brouwerij en op het terras. s Avonds nog naar een lokaal barretje en vraag me niet hoe ik terug in bed ben gekomen... Hier zeggen ze dat de blackout in het bier verwerkt is.

Volgende ochtend uiteraard hartstikke ziek en we hadden een boottocht geboekt (jep... Barbara en zeeziek...) Wel schitterende uitzichten op de de Mt McKinley en nog een rondje in de bossen gelopen onder leiding van een gids die zo in een western movie terecht kon met al die geweren! Na deze boottocht heb ik de grootste hamburger ooit gezien in een restaurantje (nou ja, voor mij de grootste), hebben we nog gelunched en toen teruggevlogen naar Anchorage. Wat een weer zeg!! Normaal gesproken zie je de Mt McKinley maar een handvol dagen in de zomer, ik heb hem nu sinds mijn aankomst in Alaska gezien. Zo mooi weer is het hier! 's Avonds film gehuurd en even lekker op de bank uitgerust.

Volgende dag moest Nick nog wat dingen regelen voor hij weer in Barrow gaat werken. Omdat alles daar in het noorden zo duur is koopt het personeel vaak alles wat ze nodig hebben in Anchorage en vliegen dat vervolgens over naar hun huis in Barrow (waar ze 2 weken verblijven en werken voor ze weer terug naar hun eigen huis vliegen). Ik ben met Owen op pad gegaan om even de toeist uit te hangen en wat souveniers te kopen. Verder hebben zijn we alle brouwerijen van Anchorage afgegaan (blehh... dit waren niet mijn favorieten, die in Talkeetna wss beter). 's Avonds naar de Tepanjaki grill voor een laatste diner.

Volgende ochtend vloog ik al vroeg door via Portland naar Vancouver. Rende de luchthaven van Anchorage op om mijn bagage in te checken, was al bijna te laat (jep ik weet het... 2 uur van te voren en niet een uur van te voren melden...), maar goed het was gelukt, ik kon inchecken (en toen wilden ze ook nog geld voor mijn bagage wat ik gelukkig heb weten te voorkomen).

Wat een schitterend land!! Ik blijf het echt een land noemen want ik geloof niet dat er ook maar een enkele overeenkomst is met de rest van de VS. Echt fantastisch!! Nicholas is een geweldige gids geweest (kennend van 2,5 dag in Australie en dan nu 10 dagen met mijn op sleeptouw in Alaska) en heeft echt alles voor zover mogelijk laten zien.

Na een scary vlucht van Portland naar Vancouver (ik had nog nooit naasr een lid-van-de-Taliban-uitziende-man gezeten, maar dat was behoorlijk eng!! Hij was al op het toilet geweest nog voor iemand in het vliegtuig zat en zat constant op zijn horloge te kijken (afgewisseld met het toilet). Ik ben zo blij dat het maar een uur was, want heb echt gevreesd voor mijn leven!! Lang leve de media :-(. In Vancouver stond Ryan klaar op de luchthaven. We hebben een tourtje bij nacht gedaan rondom de stad, wel mooi zo al die lichtjes!

De volgende ochtend had ik met Elodie afgesproken (Ryan moest werken). Elodie is Frans (jullie hebben haar naam ook wel vaker voorbij zien komen) en is van plan om hier een jaar te werken en reizen. Maargoed, samen met Elodie downtown Vancouver gaan verkennen. Moest eerst met een skytrain, wat me behoorlijk verbaasde dat deze ondergronds is!!

Ik schrijf volgende keer wel over mijn tijd in Vancouver. Heb al een behoorlijke lap tekst nu zie ik. Daarnaast moet ik heel eerlijk bekennen dat ik enorme moeite heb om hier te zijn. Ik ben verliefd geworden op Alaska, ik krijg het niet uit mijn hoofd en het contrast met deze stad is enorm. Hetzelfde probleem als dat ik had van Zuid-Amerika naar Nieuw-Zeeland/Australie. Het is een enorm verschil en ik doe mijn best, maar ben bang dat Vancouver nog een keer op een ander moment over moet. Maargoed genoeg gezeurd, jullie weten nu hoe het ervoor staat! Verder is het nog steeds beter weer dan bij jullie als ik af en toe het weer mag geloven. Heb wel de eerste regendruppels in Vancouver, elke dag wel wat. Verder warm en zonnig. Helaas kouder dan in Alaska... volgende keer moet ik echt anders inpakken!

Dat was het dan weer voor vandaag. Veel leesplezier!