Van 'laidback' Laos naar 'toetoet' Vietnam

Hey allemaal!

En weer tijd voor een berichtje! Hoe staat het met de paaseieren? Zou er wel zin in gehad hebben! Ook nog genoten van het heerlijke lenteweer of houdt het nog steeds aan?

Hier wisselt het weer een beetje. Laos is echt veeeeeeeeeel kouder dan alle andere landen tot nu toe en dus loop ik weer eens met een dichte keel, verstopte neus en vaak ook een lange broek en vest rond. Weer even wennen. Het is gelukkig wel een schoner land als een land als Cambodia, ook lijkt het al veel meer ontwikkeld. Toch mag ik Laos meer dan Cambodia. Het land is heel erg laidback, iedereen is erg vriendelijk en het is altijd leuk om een paar woordjes in de taal te kunnen spreken. Hier wordt je ook niet nagegild door kinderen met 'hello', maar netjes met 'sabai-dee'. Dat klinkt al veel leuker en ook zijn het er steeds maar een paar die het zeggen. De kinderen zijn over het algemeen veel minder brutaal en eerder verlegen dan de kinderen in Cambodia. Wel even wennen dus. Geen getoeter op straat zoals in Cambodia en bijna niemand die je een tuktuk aan wil bieden. Wat een rust.

Eigenlijk heb ik de afgelopen dagen erg weinig uitgevoerd. Sorry van mijn laatste berichtje dat een beetje afgekapt verstuurd aanvoelde, ik moest namelijk de bus halen naar Vang Vieng. Vanuit Vientiane, waar ik eigenlijk alleen maar de markt bezocht heb en lekker gerelaxt, ben ik namelijk naar Vang Vieng gegaan. Dit was een rit van ongeveer 4 uur door mooi landschap. De natuur in Laos vind ik echt heel mooi, veel bergen vooral en het straat echt rust uit.

In Vang Vieng was ik net aangekomen toen ik ineens besprongen werd door Miriam, een Engelse die ik tijdens mijn trip naar Darwin in Australie heb ontmoet. Wat is de wereld toch klein! Daar de avond lekker mee zitten bijkletsen en daarna vertrok zij richting Vientiane. We wisten wel dat we allebei in Laos zaten maar hadden geen contact meer gehad over waar precies, echt super leuk dus! Vang Vieng is echt een laidback backpackersdorp. Weinig van het 'Salou-feest' gemerkt verder, behalve dan dat er elke avond een aantal trucks vol zatte backpackers waren gedropt die net terugkwamen van het tuben. Het tuben is erg populair in Vang Vieng al wordt dit aangeboden hier als soort van kroegentocht. Ik had hier even geen zin in en ben niet gaan tuben, daarnaast is het tuben gigantisch gaaf in het regenseizoen dus kom ik gewoon nog lekker een keer terug. Dan is er namelijk sterke stroming en gaat het allemaal iets meer vanzelf. In Vang Vieng heb ik een fietstocht gemaakt van ongeveer 36 km door de countryside van Laos. Erg leuk, samen met een gids die heel ondernemend was en alles wilde weten van landen, reizen en het opzetten van bedrijven (alsof ik dat weet... gelukkig heb ik wel ideeen) ben ik op pad gegaan en heb de kleine dorpjes bezocht, met mensen gecommuniceerd met handen en voeten en een grot bezocht waarbij ik echt mijn zaklamp nodig had en met iemand 'echo' heb staan gillen. Uiteindelijk kwam ik diegene tegen aan het eind van de grot, wel grappig!

Vanuit Vang Vieng heb ik een busrit van ongeveer 8 uur gemaakt naar Phonsavanh. Phonsavanh is een gebied wat heel veel schade heeft geleden aan de oorlog in Vietnam. Hier zijn alle bommen gedropt door de Amerikanen en Thaisen (die mensen uit Thailand...) als ze het niet haalden naar Vietnam. Echt heel erg en toen ik daar was besefte ik ook dat ik echt in een gebied was waar het 30 jaar geleden nog superonveilig was. Dat gevoel heb ik helemaal niet als ik door Nederland of Duitsland of zo rijdt. Hier lijkt het echt nog zo kort geleden, mensen zijn gaan opbouwen en de MAG (dienst die bommen opzoekt en onschadelijk maakt) vindt nog steeds elke week ruim 500 clusterbommen die onschadelijk gemaakt worden. Echt weer heel heftig en het maakte me ook wel bang. Ik ging namelijk de 'Plain of Jars' bezoeken. Dit zijn een soort hoge stenen tonnen waar niemand de afkomst van weet. Toen de gids hier de uitleg over gaf leek me de afkomst wel vrij duidelijk. Het gesteente kwam vanaf de bergen verderop en is met oeroude olifanten vervoerd naar die plaatsen. De tonnen werden gebruikt als graven. De 'deksel' die er ooit op heeft gezeten is waarschijnlijk buffaloleer geweest en dat is al vergaan. Ook hebben een aantal 'tonnen' een stenen deksel, de rest is waarschijnlijk door de bommen vernietigd want overal ligt verder nog gesteende. Sommige Lao geloven dat dit stenen zijn die vanuit het heelal komen. Ik denk dat zij teveel Wiskey gedronken hebben (net als in Zuid-Amerika verzinnen ze hier weer de gekste dingen voor alles!) Laos heeft namelijk ook zijn eigen wiskey, zelfgebrouwen rijst-wiskey! We bezochten ook nog een stokerij waar een enorm zat vrouwtje haar wiskey aan ons uitdeelde. Pff dat brandde! De gids die me rondleidde door 'Plain Of Jars' had er ook al zat gedronken zeg! Kon om alles lachen en kwam niet meer uit zijn woorden!

Maargoed hoezo maakten die bommen mij bang? Nou, bij de 'Plain of Jars' was een pad, gemarkeerd door de MAG met rode en witte stenen. Het rode gedeelte was wel gecontroleerd maar nog niet zeker bomvrij, het witte gedeelte was zeker bomvrij. Je moest dus ook goed kijken aan welke kant van het pad je liep. Op sommige stukken is dit helemaal niet gedaan door de MAG, net zoals toen ik het bijzonders kerkhof wilde bezoeken. Ik was hier rond aan het lopen en vroeg me echt even af wat ik aan het doen was. Ik weet wel dat de locals hier ook lopen enzo alleen toch voelde het echt verschrikkelijk! Gauw weggegaan dus! Aan de andere kant... bij het wildplassen controleer ik ook niet waar ik sta. Ach ja, ik heb het heel goed beseft hoe gevaarlijk het is en wat de MAG voor werk doet. Ik ben 2x naar een centrum nou geweest waar ze alles omschrijven en ook films laten zien. Als je van downloaden houd moet je de film 'bombies' maar eens downloaden. Ik ga het ook nog eens doen, heel verslagen hebben we met een paar man zitten kijken.

Vanuit Phonsavanh heb ik de bus gepakt naar Luang Prabang, weer een rit van ongeveer 8 uur. Als ik al mijn kilometers van deze tocht bij elkaar optel heb ik volgens mij ook al minimaal 1x de wereld rondgereist in de bus! Luang Prabang is een 'grote' stad volgens de begrippen hier, maar het voelde net zo klein en laidback aan als Vientiane, de hoofdstad van Laos! Lijkt hier alsof je altijd wel in een dorpje bent! In Luang Prabang heb ik niet zoveel gedaan, lekker rustig aan en echt uitgerust. Nu ik weet dat het einde langzaamaan in zicht aan het komen is merk ik dat ik echt moe ben van het gehele hop al deze maanden lang. Gelukkig heb ik genoeg geschreven (en gedetailleerd) in mijn dagboek dat ik niets in mijn hoofd heb alleen maar flashbacks en dingen waar ik aan wil denken, maar ik ben gewoon moe. Net alsof je al die maanden gewerkt hebt zonder vakantie op te nemen! Ach ja lekker rustig aan naar het einde werken dus! In Luang Prabang heb ik Fleur nog gezien, haar ken ik van de Great Ocean Road in Australie. Ze is ook op reis door Laos en we kwamen toevallig op dezelfde dag in deze stad aan. Met haar ben ik een paar dagen omgegaan. We hebben een waterval bezocht en hier een leuke tocht omheen gelopen (omhoog, door de plassen water boven de waterval en aan de andere kant weer naar beneden) en nog een grot bezocht waar heel veel Buddhabeeldjes in stonden. Verder nog wat marktjes afgelopen, maar helaas helemaal niet zoveel cadeautjes gevonden als dat ik gehoopt had!

Vanuit Luang Prabang moest ik 8 uur met de bus terug naar Vientiane, hier 3 uur wachten en vervolgens 24 uur lang met de bus door naar Hanoi in Vietnam. Alles om kosten te besparen! Maar... de uitzichten waren echt prachtig vanuit de bus. Helaas gaat de ipod maar 15 uur mee en had ik vanaf de Vietnamese grens geen geld meer (had nog niet gewisseld zoals altijd, maar kon nu ook geen exchange vinden) dus de rit was iets anders als gepland. Heb alle details over Laos en Vietnam weer uitgeschreven dus voor de mensen die het willen lezen, mijn dagboek staat er vol mee. De verschillen zijn namelijk weer zo groot!

De grensovergang was echt chaotisch en zelfs vervelend. Ik was de enige Engelssprekende in de bus en niemand kon mij iets uitleggen. Mijn paspoort werd afgepakt en uiteindelijk moesten we een uur of 3 wachten. Daarna kon ik mijn paspoort ophalen, hiervoor moest ik alleen wel wachten tot alle Lao hun paspoorten terug hadden, die gingen namelijk voor. Daarna wandelen naar de andere grens, ik was de enige die 1 dollar moest betalen (soms snap ik er niets meer van) en gelukkig had ik mijn visa al. Spullen door de scan en toen terug in de bus. Het voelde echt vervelend omdat ik gewoon niet wist wat er allemaal gebeurde!

Vanuit de grensovergang ging ik naar Vinh, een vrij grote stad met allerlei moderne gebouwen weer. Modern, maar ook bekende merken enzo. Veel mensen fietsen hier rond met die mooie bekende Vietnamese hoedjes, de mannen met een legerhelm en dan nog al die mondkapjes he. Moet ik ook maar eens eentje gaan kopen want mijn longen voelen verschrikkelijk. Had een foto voor en straks ook achteraf moeten maken want wat hier allemaal in de lucht hangt zorgt wel voor problemen! De dorpen liggen allemaal aan elkaar en je ziet gewoon geen verschil in stad of dorp, behalve dan het naambordje. Alles is grijs, zelfs de hele arme huisjes zijn van beton, in ieder geval grijs. de wegen zijn grijs en overal veel stof. Het biedt mij heel weinig gezelligheid aan. In de andere landen hadden zelfs de arme plekjes nog uitstraling, gewoon omdat het houten/bamboe huisjes waren en met van die mooie bananenbomen eromheen. Ik moet er even aan wennen dus om weer echt beton en stenen te zien.

Aangekomen in Hanoi wist mijn taxichauffeur niet eens de straat waar ik heen wilde dus hij heeft me ergens afgezet tot ik stop zei (dan doe ik het zelf wel), ik heb betaald en ben gaan lopen. Vijf minuten later was ik gelukkig al bij mijn hostel! Leuk plekje in de goede buurt van Hanoi. Hanoi is rustig vergeleken bij Bangkok, maar dat is denk ik elke stad. Wel weer al dat getoeter en die honderduizenden scootertjes overal! Overal winkeltjes, eettentjes en shakes. Heb zeker geen tekort gehad aan fruit en melkproducten tijdens mijn reis! Al die shakes zijn heerlijk hier en soms koop je ook gewoon fruit op de markt of een ananas in een zakje. Het is allemaal zo goedkoop en makkelijk! Het is ook echt een stad waar je niet verplicht wordt tot iets te doen, of het voelt ook niet zo. Lekker op een bankje aan een lake gaan zitten en met de locals kletsen. Van die meiden die giechelend op je af komen en graag willen weten waar je vandaan komt. Dat is het echte reizen weer en het voelt zo lekker! Wat rondslenteren en genieten van het locale leven. Jullie moeten de fotos eens zien als ik het kabeltje weer bij de hand heb. Van beide kanten geniet men van elkaar, ik van de locals en de locals van hoe ik met hen omga. Zo heb ik ook een stukje een Vietnamese meegeholpen met het tillen van een soort lat met aan beide kanten mandjes. Erg leuk om eens te doen en voor haar weer een stukje helpen.

Nu ga ik ermee stoppen en eens kijken wat ik allemaal nog kan gaan doen, ze hebben me net vanalles voorgesteld dus maar eens een mooi programma in elkaar draaien! Ik zal zo snel mogelijk weer de rest van de fotos van Laos erop zetten!

Succes in Nederland en hou me op de hoogte van de nieuwtjes he!

Liefs
Barbara

P.s. Joyce, veel plezier op Texel, ooit moet ik daar ook nog eens heen! Wil je fotos maken? Geen idee hoe dat eruit ziet, stom he? Natte voeten en zweten... Hmm tropen? ;-) Het was ECHT zo!