Despues diez meses el fin de mi sueño!

Hoi allemaal,

Bij deze zoals beloofd een allerlaatste mailtje, uiteraard niet korter als anders, wel persoonlijker!

Inmiddels al 2 weken thuis in Nederland, Tilburg om nog verder te gaan! Weer lekker bij Rob in het appartementje waar de dagelijkse realiteit mij soms nog even kan laten schrikken. Weer zelf voor het eten zorgen, de was doen, bodschappen halen, poetsen en ga zo nog maar even door! In vele landen werd dit allemaal echt geregeld. Mensen verdienden hun brood met het doen van mijn was, het eten in de straattentjes (die door alle doktoren en alle reisgidsen afgeraden worden ja) was goedkoper als zelf koken, het poetsen daar had je natuurlijk de schoonmaakster voor in de hostels of guesthouses en boodschappen waren er nooit zoveel als hier thuis!

Hartstikke blij ben ik natuurlijk met het weer. De afgelopen dagen heb ik nog maar een paar spetters regen gezien en vooral zon, wat de stap van het reizen terug naar huis gelukkig iets minder groot maak. Vooral in Ecuador en Australie heb ik ongelofelijk veel regen gehad, de rest is voornamelijk zonnig en zelfs tropisch geweest! Tropen wil je ook niet voor altijd hoor. Altijd maar dat zweten wat jullie natuurlijk nog weten van die avonturen met Lisa. Niets hoef je ervoor te doen en zelfs een klein kindje zou aan je voeten kunnen douchen. Dat was zoo vies maar moet je natuurlijk meegemaakt hebben!

Deze reis is écht fantastisch geweest en echt een droom die uit is gekomen. Het ging ook allemaal zo vanzelf. die 10 maanden vlogen voorbij, gevaarlijke landen heb ik zonder problemen doorstaan en elke dag ontmoet je wel minimaal 10 personen waarvan er natuurlijk altijd nog een aantal met je in contact komen. Fantastisch!

Zuid Amerika is een fantastisch continent waar ik dagen, weken en misschien wel maanden enthousiast over kan vertellen! Na de eerste keer 4 weken samen met Rob de reis van Chile naar Rio de Janeiro te hebben gedaan was ik al superenthousiast en dat had mij eigenlijk omgezet tot het uitvoeren van mijn droomreis! Een fantastisch begin, alhoewel natuurlijk niet met dat meisje in Ecuador, maar toen die eenmaal weg was begon het pas echt fantastisch! De landen en cultuur is daar zo mooi! De backpackers zijn zo anders als in alle andere continenten waar ik ben geweest, avontuurlijker en ouder. De meeste avonturen en verhalen heb ik dus ook echt van hier. Achteraf hoor ik natuurlijk dat dit het moeilijkste continent is om heen te gaan vanwege alle gevaren (meeste backpackers beginnen in Azie en Australie) op zich kan men daar gelijk in hebben. Ik ben verder geen bang persoon maar heb zat dingen om me heen horen gebeuren. Echt persoonsgebonden advies moet men hiervoor geven denk ik. Sommige mensen kun je al van zien dat die het aan kunnen en anderen van niet. Mocht je twijfelen om te gaan, vraag het dan en ik kan ja of nee zeggen ;-) Ik ben me er zeker wel van bewust dat ik tussen de gevaren in Bolivia bijvoorbeeld rond heb gelopen, ook wel spannend! Weet je nog Ester en Lieke (nu ik weet dat jullie toch lezen ;-)) dat we toen in La Paz liepen snachts van de bar terug naar het hostel en dat Lieke ineens begon te gillen? Wij maar denken dat we bijna beroofd was en toen bleek er een kerel in haar kont te hebben geknepen! Wat een meevaller dat het geen overval was. Moet je nagaan hoe zenuwachtig je soms over straat kan lopen, alleen maar van het horen van verhalen van anderen!

In Zuid-Amerika heb ik ook de meeste mensen leren kennen die ik nog eens ga bezoeken, voornamelijk hele leuke Belgen (alle reizende Belgen komen uit Gent) Zo ben ik dus voor Lucas die ik in La Paz heb leren kennen dus naar Hong Kong geweest en heb ik Madeleine opgezocht. Daarnaast ga ik samen met Rob in het weekend van 8 mei een weekendje naar Gent. Eerst de boekpresentatie van Lucas (hij schrijft ook (dicht)boeken) en daarna naar Sammy en Karen welke ik tijdens de Incatrail heb leren kennen. Hartstikke leuk om die allemaal al eens te zien! Florien (leren kennen in Huacachina, Peru), mocht jij ook nog lezen, voor jou kom ik een keer een heel weekend naar Gent want volgens mij hebben we dat dan wel weer nodig ;-)! En ja, Ester en Lieke mogen natuurlijk ook niet ontbreken! Dat wordt weer een weekendje Nijmegen!

Kortom dit zijn er nog maar een paar die ik heb leren kennen in Zuid-Amerika, maar waar ik nog wel contact mee heb en die volgens mij ook allemaal mijn blog lezen (Nederlandstaligen kun je gemakkelijker dit adres geven) Daarnaast is er nog een Franse jongen die ik ook maar vast uit zal leggen, dit is Simon (Lieke, Ester en Lucas, jullie kennen hem ook nog van die avond cocktails drinken in La Paz. Hij vroeg me toen mee naar Cochabamba) Simon heeft ooit zijn reisplannen verteld aan me en ik ook aan hem maar soms kun je dingen gewoon niet onthouden. Nu kun je elkaar via facebook allemaal erg goed in de gaten houden en wat bleek, we hadden zo ongeveer exact hetzelfde reisschema alleen net een paar dagen na elkaar. Was ik ergens en ging ik daar weg dan kwam hij daar een paar dagen later. Zo vreemd! Nu ik vanuit Cambodia naar Laos en Vietnam ging, ging hij vanuit Cambodia naar Nepal en India. Vanaf hier stopte dan ook de 'achtervolging' van zo ongeveer exact hetzelfde reisschema. We hebben elkaar onderweg nooit meer gezien, maar we spreken zeker nog een keer af. Als ik in het begni gewoon mee was gegaan naar die andere stad in Bolivia, hadden we vast dezelfde reis in totaal af kunnen leggen! Zo grappig om daar achteraf achter te komen!

Toen werd het tijd om naar Nieuw-Zeeland te gaan waar ik Rob zou zien. Heerlijk maar zeker wel vreemd na én Zuid Amerika waar ik nog veel te verliefd van weg ging én een paar maanden alleen backpacken. Heeft altijd even zijn inwerktijd nodig! Met de camper op pad. Achteraf vond ik Nieuw Zeeland echt stukken mooier dan Australie en baal ik dat we bepaalde dingen vanwege het weer hebben moeten laten. Lisa zit momenteel in Nieuw Zeeland en die maakt me eigenlijk met haar fotos al weer helemaal lekker om het toch weer op mijn lijstje te zetten om nog eens terug te gaan om het af te maken, dus wie weet!

Na Nieuw Zeeland kwam ik gelijk in het feestgedruis in Australie terecht. Hier natuurlijk eens gebruik van gemaakt want in Zuid Amerika had ik hier echt geen behoefte aan, was aan het backpacken niet aan het vakantievieren. Toch is het leven in Australie wel zo, je geeft veel uit en uiteindelijk heb ik er echt veel te veel uitgegeven. Ben allang blij dat we nog een bus hebben gekocht, dat Moniek 2 maanden heeft meegereisd en dat ik echt fantastische mensen heb leren kennen. Zo zal ik de 2 Franse jongens Romain en Nicolas, de Franse Elodie, de Canadese Ryan, de jongens uit Alaska Owen en Nicolas en nog veel meer natuurlijk nooit meer vergeten! Fantastische mensen, maar ondertussen was ik Australie al wel ontzettend beu en probeerde ik ervan te maken wat ik kon. Met nog een laatste poging om van Melbourne naar Darwin te gaan probeerde ik toch nog een goed beeld van het land te krijgen. Opnieuw echt fantastische mensen leren kennen wat mijn trips echt superleuk maakte, maar de hoogtepunten zoals Uluru deden het niet helemaal. 'It's still a rock' zegt iedereen ook tegen elkaar. Wel fantastisch was Kings Canyon en Katherine Gorge, plekken waar al iets minder mensen komen. Ook de tijd in Darwin met mijn laatste reisgroep was natuurlijk superleuk en maakte het allemaal weer goed!

Blij dat ik uiteindelijk toch niet ben gaan werken in Sydney ben ik zeker! Ik was daar echt nog niet aan toe, het geld kon op zich nog wel een maandje mee en daarna moest ik maar gaan lenen maar werken kan ik thuis ook. Dingen zien niet meer zo en nu ik hier toch op de plaats van bestemming ben. Dan werk ik thuis wel iets harder door! Uiteindelijk ben ik dus naar Azie gegaan. Even kijken op internet waar de goedkoopste vlucht naar toe ging, en via Bali doorgegaan naar de rest van Azie. Helemaal leuk was het natuurlijk toen ik voor de grap Lisa smste dat ze anders maar naar Azie moest komen en ze na heel veel wikken en wegen ook echt kwam. 3 dagen hebben we een trip gedaan van Melbourne naar Adelaide maar we hebben nu echt een superleuke tijd gehad van Malaysie, met de trein naar Bangkok en daarna door naar Cambodia. Echt fantastisch dat je sommige indrukken met iemand echt kan delen en straks ook achteraf met iemand kan praten over je reis. Dat gaat thuis namelijk met niemand lukken tenzij diegene er geweest is. Azie was wel een stuk minder schokkend als dat ik gedacht had. Echt gelukkig waren we toen we Cambodia met de bus vanuit Thailand binnen kwamen rijden. Zo back to basic, het leken wel de Middeleeuwen daar. Helaas werd Cambodia (wat ik als favoriet had gepland in Azie ;-) ) vreselijk commercieel en denkt iedereen alleen aan geld. Dit heb ik al eens eerder omschreven in een van mijn blogs. Daarentegen was Laos echt fantastisch. Zou het armste land van Azie zijn maar komt helemaal niet zo over, natuurlijk wel arm maar zo gelukkig en prachtig land. Geld kan ze niet veel schelen en zo vriendelijk! Ook een van de gevaarlijkere landen van Azie maar heb er niet zoveel van gemerkt. Azie heb ik op zich naar mijn idee heel snel gedaan, maar ik had mijn visa al en wilde toch alvast een voorproefje zodat ik weet waar ik volgende keer terug naar toe wil. Hoog aan mijn lijstje staat dus Laos nou omdat ik dit niet helemaal heb gezien. Van Vietnam weet ik nog niet zo goed wat ik moet denken, fantastische week in Hanoi en vooral Snakevillage was een hele goede afsluiter!

Uiteraard was ook Hong Kong echt heel mooi en sprak het voor mij alles tegen, vooral dat het zo schoon was heb ik echt niet gedacht vooraf! De rest van Azie ik vrij smerig, veel smog, veel afval en dus heel tropisch.

Echt alleen gereist heb ik dus bijna niet, je ontmoet zoveel mensen voor een dag of voor een paar dagen bijvoorbeeld. Ik heb nooit echt de behoefte gehad om een langere tijd met mensen te reizen, wissel liever de personen helemaal af elke keer. Hoe meer je voor contacten openstaat, hoe meer je er dus ook maakt. Bijna een maand ben ik met Rob op pad geweest, 2 maanden met Moniek en de zooi Fransen (en natuurlijk dat Frans Canadese meisje wat we de auto uitgezet hebben) en nog een maand met Lisa. Daarnaast heb ik 7 weken in Sydney gezeten met dezelfde groep van een mannetje of 30 wat natuurlijk ook de tijd al doet vliegen en je nooit alleen laat voelen. Het idee van alleen zijn heb ik nooit gehad gelukkig, soms verlangde ik er zelfs even naar omdat als je mensen in de buurt hebt, je het liefst met hen iets gaat doen. Als je dan nooit alleen bent weet je de gevolgen wel!

Raar maar ik heb eigenlijk alleen maar hoogtepunten gehad tijdens mijn reis. Australie was een groot dieptepunt omdat ik niet zo goed wist wat ik daar nu eigenlijk aan het doen was. Na een fantastisch, vol avonturen, backpackend Zuid Amerika kwam ik ineens in een Westers, strand en feesteiland Australie waar je beter kunt backpacken met een trolley omdat een rugzak hier echt overdreven is. Dit was nogal een verandering. Ik heb hier super leuke mensen leren kennen, maar ik zou het niet aan raden om te gaan backpacken als je echt van jezelf al avontuurlijk genoeg bent. Ben je dit (nog) niet dan is het een prima land, maar je hebt geen backpack nodig hoor! Ik ben wel blij dat ik er geweest ben maar het valt onder mijn groote dieptepuntenlijstje.

Ook in mijn laatste weken was ik er niet klaar mee maar had ik even geen zin meer om nieuwe mensen te leren kennen en besefte ik nog niet dat ik echt naar huis ging. Ik wilde nog niet en weet gewoon niet wat ik thuis kon verwachten (op Rob na weet ik dit na 1,5 week thuis nog steeds niet) Even een dipje dus.

Daarnaast is mijn oma in november overleden. Hier heb ik geen aandacht aan besteed in mijn blog maar uiteraard wel met de mensen met wie ik op dat moment om ging in Sydney. Altijd moeilijk, naar huis of niet naar huis. Ik heb besloten om in Sydney te blijven en vanaf daar aan oma te denken. Niet geheel makkelijk zonder de mensen met wie je normaal zou praten maar uiteindelijk prima over gehad en binnenkort een kijkje bij haar nemen.

De grootste overige dipmomenten zijn de momenten als je weer afscheid van mensen moet nemen. Soms ontmoet je mensen en is het echt verschrikkelijk om daar weer doei tegen te zeggen, je kunt in een paar dagen een hele leuke band opbouwen. De eerste maanden is dit nog wat moeilijker, maar daarna ben je gewoon getraind en weet je dat je niet meer moet hechten aan mensen. Sommigen ga je nog eens zien en anderen wil je al nooit meer zien. Altijd lastige momenten dus, even in de bus als je weer vertrekt over nadenken en dan weer door naar de volgende stad waar je alweer nieuwe mensen ontmoet!

Dan nog over het eten. Erg gevarieerd heb ik de afgelopen maanden niet gegeten. In Zuid-Amerika kreeg ik 2x per dag droge rijst met kip en een goed gevulde soep vooraf (waar men gewoon alles in het gekookte water gooit!). In Nieuw Zeeland kookten we zelf dus dit was prima. In Australie kookten we altijd maar noodles of pasta (zonder vlees want dat was te duur) en in Azie kon je ineens weer uitgebreid van de menu's kiezen. Fried rice, steamed rice, sticky rice, noodles, noodlessoup, fried noodles, het kon allemaal! Als ontbijt kreeg je in alle landen vaak toast (wit brood) wat helemaal niet vulde. In Laos en Vietnam kreeg je echte baguettes wat echt heerlijk was en nog goed vulde ook! Daarnaast krijg je natuurlijk ook nog allerlei gekke dingen aangeboden van de locals die je ook moet proberen. Cavia, tarantula, slang, het maakt allemaal niet meer uit. Dingetjes van locale barbecues zijn natuurlijk ook hartstikke lekker al heb ik bij sommige dingen nog steeds geen idee wat ik nou gegeten heb.

Meest gedronken heb ik water, voort ook uit de kraan, en natuurlijk de pisco in Peru, de goon in Australie en vooral heel veel bier. Gelukkig hoeven en kunnen we dit niet in liters uitdrukken! Oja en niet te vergeten de liters cocathee in Zuid-Amerika! Heerlijk als medicijn om de hoogteziekte te voorkomen.

En zo nu aan het eind van mijn reis kan ik me voorstellen dat jullie vast favorieten willen horen en tips willen zien. Bijna elk land heeft wel iets specifieks wat ik echt prachtig vond, toch kan ik een paar favoriete dingen eruit halen.

Favoriete landen: Peru, Bolivia, Laos
Favoriete steden/dorpen: Cusco (Peru), Arequipa (Peru), La Paz (Bolivia), Queenstown (Nieuw Zeeland), Melbourne (Australie), William's Creek (Australie),
Meest indrukwekkende momenten: Incatrail naar Machu Pichu (Peru), Kings Canyon (Australie), Langkawi (Malaysie), grens Thailand - Cambodia, S21 Prison Khmer Rouge (Cambodia), Snakevillage (Vietnam)

En nu... thuis en nu verder? Weet je, ik heb nog geen idee. Zoek het nog niet om een baan te zoeken al is het heel erg hard nodig en probeer alles stap voor stap op me af te laten komen. Borrelen bij Café Zomers & Zomers met mijn oud-collagas heb ik natuurlijk al gedaan, want die miste ik echt heel erg! Heb het idee dat ik hier de laatste maanden ook heb gewoond voor ik weg ging. Verder heb ik niemand laten weten dat ik thuis ben, pas via mijn blog afgelopen zaterdag, om eens te kijken wie van mijn 'beste' vrienden deze nou echt leest en er zo achter komt of ik al thuis ben. Tijdens zo'n reis krijg je namelijk alleen mailtjes en berichtjes van mensen van wie je het nooit verwachte! Ik moet dus nog eens op zoek naar werk en alles rustig aan weer eens opbouwen. Ook weer een sport gaan zoeken en weer eens lekker op stap in Tilburg!


Terug in Tilburg is het natuurlijk weer helemaal raar om een echte wc te hebben en het papier weer in de pot te mogen gooien. Hier doen mensen moeilijk over een vieze wc en krijg je extra lange rijen, mij maakt het allemaal niet meer uit. Men moet blij zijn met een wc. Ook ben ik er nog meer van bewust dat niet alles vanzelfsprekend is. Toiletpotten zijn niet vanzelfsprekend maar ook het lopen tussen bommen en vrijheid van meningsuiting zijn dingen om op te noemen. Ik zeg niet dat ik tevreden ben in Nederland, in tegenstelling zelfs. Nederland kan enorm veel leren, qua technologie, criminaliteit (waar gaat dit land naar toe? zo klein en zoveel onzin!!), scholing en vooral manieren van omgang met elkaar. Aan vele landen kan hier een voorbeeld van genomen worden. Het stappen, natuurlijk was het in Zomers echt weer super, maar de muziek is nogal bijzonder om het maar zo te noemen. Echt heel erg wennen.


Zoals ik al schreef net heb ik tijdens mijn reis alleen veel reacties gehad van mensen die ik nogmaal bijna niet zie of van wie ik het nooit verwachte. Mijn trouwste e-mailers waren Rob en Roef, maar mijn meest onverwachte reactieschrijfster op waarbenjij.nu is Joyce! Al jaren niet meer gesproken na de MTRO en nu zoveel berichtjes. Zoiets is natuurlijk echt hartstikke leuk! Daarnaast nog de regelmatige schrijf(st)ers Henke (ondanks je stage in Ghana heb je het echt super bijgehouden volgens mij!), Floortje, Richard en Eddie. Jullie namen heb ik ook nog vrij veel voorbij zien komen! En dan nog alle verborgen lezers, want ik heb wel ruim 11500 pageviews op de website staan dus er zijn er meer die lezen maar niets schrijven. Ik wil jullie allemaal bedanken voor het lezen van mijn blog al deze maanden! Het doet je goed om na elk blog een reactie te zien van minimaal 1 zin. Je weet zo toch dat er nog mensen in Nederland zijn die je volgen. HARTSTIKKE BEDANKT DUS!!! Voor de mensen van wie ik tot op heden niets gehoord heb (een aantal mensen zullen weten wie), bij deze is natuurlijk ook het contact ten einde he!

Bij deze is mijn verhaal ten einde, 10 maanden blog lezen zitten erop! Ik ben momenteel hard bezig met foto's in albums plakken (een selectie hoor) dus mocht je ÉCHT geinteresseerd zijn in foto's of verhalen van een bepaald land of landen bel me dan.

Nogmaals bedankt en tot een volgende reis!

xxx
Barbara