Nieuw Zeeland! Pas op MEGA lang verhaal!

Hoi allemaal!
Sorry dat het even geduurd had, maar ik had het bij voorbaat laten weten he! Zit inmiddels sinds de 20e september samen met Rob in Nieuw Zeeland. Super leuk natuurlijk om elkaar weer te zien na ongeveer 2,5 maand!
Na een superlange vlucht voor mij van 13 uur en voor Rob van ongeveer 26 uur kwam ik om 4 uur smorgens aan op het vliegveld en Rob gelukkig al om 5 uur smorgens. We moesten op het vliegveld wachten tot een uur of 8 zodat we ons huis op wielen voor de komende weken op konden halen. We hebben namelijk een camper gehuurd voor deze 3,5 week.
Omdat we natuurlijk nu al ruim 2 weken hier zitten loop ik vrij achter met mijn verhaaltjes, we hebben nog een week te gaan. Ik zal daarom een beetje onze route tot nu toe gereden uitleggen en wat we zoal gedaan hebben. Dit ook om het verhaaltje niet al te lang te maken! Bereid je toch maar vast voor op een compleet boekwerk als samenvatting en lees het vooral in meerdere delen als je echt alles wilt lezen.
Eerst het vliegveld. Als je binnenkomt in Nieuw Zeeland is de controle superstreng. Ik werd bij de visumaanvraag al gelijk helemaal uitgehoord wat ik kwam doen en welke plaatsen ik ging bezoeken. Het voelde een beetje als een overhoring en ik was nog wel vrij goed voorbereid dus noemde wat plekken op. Man tevreden en ik weer een stempeltje in mijn paspoort erbij! Vervolgens door de biocontrole waar alles gecontroleerd werd op beestjes. Omdat ik met mijn bergschoenen diverse tochten gelopen heb moest ik de zolen laten zien, gelukkig was alles in orde. Had ook geen fruit enzo bij dus zonder problemen deze keer het land in.

Begonnen in Auckland waar we ook geland waren. Camper opgehaald en doorgereden naar de eerste camping in de buurt in het district Takapuno. Eerste uitdaging al want het is hier natuurlijk linksrijden! Heb Rob het uit laten proberen en die had er best veel moeite mee waardoor ik het eigenlijk niet eens durfde te proberen. Een dag of 2 later ben ik ook gaan rijden en het ging eigenlijk prima, beter als gewoon in Nederland. Zou het komen omdat ik zelf al linkshandig ben? Zelfs het schakelen enzo gaat beter! Vanuit hier hebben we een wandeling gemaakt van ongeveer 2 uur naar Devonport. Vanuit hier namen we de ferry naar de overkant richting het centrum van Auckland. Vond Auckland niet echt een heel bijzondere stad. We zijn hier naar de Skytower gegaan waar we ongeveer 168 meter met de lift omhoog gingen. Vanuit daar hadden we een prachtig uitzicht over de omgeving, een soort Euromast dus.
Vanuit Auckand zijn we later doorgereden richting de Bay of Islands. Via Whangarei reden we naar het dorpje Paihia. Hier zouden we overnachten, dit keer niet op een camping maar op een van de parkeerplaatsen. In Nieuw Zeeland mag je namelijk op veel parkeerplaatsen gewoon overnachten, over het algemeen heb je hier dan ook prima openbare toiletten bij. Wij hebben veel gebruikt van de Kiwi-campings omdat de camper vaak ook op moest laden en we zo ons stopcontact konden gebruiken. In Paihia dus ook op een parkeerplaats gestaan. Een leuk dorpje wat volgens ons in de zomer vol zit met backpackers, echt zo’n feestoord. De volgende dag hebben we een boottocht gemaakt over de wateren van de Bay of Islands richting het dorpje Russell. Helaas stelde dit voor ons weinig voor en hebben we de ochtend op het terras doorgebracht en later de boot terug gepakt.
Vanuit Paihia zijn we via Kaikohe doorgereden naar het Waipoua Forest. In dit bos zie je echt ontzettend grote bomen, de Kauri. Zo vonden we een boom die 51,5 meter hoog was en een omtrek had van 13,8 meter, hij was wel 1500 jaar oud! Zo’n boom had ik echt nog nooit gezien, wat een grootte! Zo hebben we een aantal van die ‘dikzakken’ gezien en ook de beroemde “Four Sisters”. Dit zijn 4 supergrote bomen die onderaan aan elkaar vastzitten. Soort Siamese Tweeling zeg maar.

Na het bezoekje aan deze dikke en vooral oude bomen reden we door richting Dargaville. De benzinestations staan hier in het land vrij slecht aangegeven en we waren er dus niet op voorbereid dat we onderweg niets meer tegen zouden komen. Met veel moeite en spanning hebben we uiteindelijk in het donker Dargaville bereikt en gelukkig niet hoeven duwen. Uiteindelijk hebben we hier kunnen tanken bij de eerste beste pomp die we tegen kwamen. Voor te overnachten zijn we teruggereden naar Baileys Beach (helaas geen baileys te bekennen) en hebben we weer op een Kiwi-camping overnacht.

Vanuit Baileys Beach gingen we uiteindelijk een lange weg tegemoet. We gingen namelijk via Brynderwyn, Orewa, Auckland, Pukekohe naar Cambridge. Geen idee hoeveel kilometer maar het is uit te rekenen hoor! In Cambridge weer op de Kiwi-camping en een stukje door het hele kleine dorp gaan lopen. Veel dorpjes stellen hier in Nieuw Zeeland weinig voor, vaak 1 straatje met wat winkeltjes en dan nog een stuk of wat zijstraatjes die allemaal doodlopen. In veel is ook niet echt iets te bezoeken dus soms lopen we gewoon naar het dorp voor een ijsje of zo.
Vanuit Cambridge zijn we doorgereden naar Waitomo. Hier hebben we grotten bezocht, vond het eigenlijk maar nep-grotten. Het pad waar we met de gids over liepen was zelfs betegeld en we mochten ook geen foto’s maken. Hoogtepunt van deze excursie was toch wel dat we met een bootje in het donker echte gloeiwormen gingen bekijken! Was toch wat anders als de Binnendieze. Wel indrukwekkend al die lichtjes aan het dak van de grot, wanneer deze gloeiwormen belicht werden waren ze wel echt lelijk, beter dat ze in het donker blijven!

Na de grotten zijn we doorgereden naar Rotorua, de stad die bekend staat om de vreselijke zwaveldampen. Je kunt hier overal thermische baden nemen bijvoorbeeld. Eenmaal geparkeerd op de Kiwi-camping maakten we een wandeling via Lake Rotorua naar het centrum. Onderweg kwamen we bijvooorbeeld een buurthuis nog tegen van de Maori’s, de cultuur van Nieuw Zeeland. Ook gingen we met een soort kabelbaan een hoge berg op om er vervolgens met een soort van ‘rodelkarretje’ weer naar beneden te rollen. 3 routes op asfalt waren uitgezet waarbij je in een laag bakje op de grond zat en zo kai hard naar beneden rodelde. Je lag niet in een echte baan zoals in park Duinrell maar moest echt zelf sturen en uiteraard remmen. Supergaaf en we waren blij dat we 3 ritten gekocht hadden! In Rotorua bezochten we ook het Agradome, schijnt wereldberoemd te zijn. Hier had je een soort schapenshow waarbij alle 19 soorten schapen van Nieuw Zeeland op het podium zaten. Ondertussen werd er ook een schaap geschoren en werd er vooral veel komisch verteld over schapen en hun leven. Een hele leuke show om eens gezien te hebben.

Uiteindelijk bezochten we die dag ook nog een dorpje van de Maori’s met een ongelofelijk lange naam: Tewhakarewarewatangaoteopetauaawahiao! Ongelofelijk zeg. Met een gids hebben we het een paar keer moeten uitspreken in delen maar het blijft onmogelijk! Dit was een echt thermaal dorpje waar het water onder de grond werkelijk kookde. Ook hadden ze nog een modderpoel die kookte en zagen we een echte Maori-show waarbij het zeker veel voorkwam dat de dansers hun tong zo ver mogelijk uitstaken en heel raar met hun ogen rolden! Het bekende Maori-beeld dus!

Via Taupo zijn we doorgereden naar Taihape. In Taihape was helaas alles dicht, op zaterdag sluit alles heel vroeg zelfs de restaurants en barretjes. We hebben een parkeerplaats gezocht, hier overnacht en zijn de volgende ochtend doorgereden via Palmerson North naar Wellington.

Wellington is een hele leuke stad, had hem groter verwacht maar doet heel klein aan. Gelukkig was het die dag ook mooi weer waardoor we lekker over de boulevard in het zonnetje rond konden lopen. In Wellington hadden we bij een soort VVV alvast een ferry voor naar het Zuidereiland geboekt. Vervolgens zijn we naar hét museum van Wellington gegaan, Te Papa. Een soort Nemo in Amsterdam als jullie dat kennen. Hier kon je 3 verdiepingen lang dingen zien over de aarde (vulkanen, aardbeingen, tsunami’s, dieren van vroeger tot nu etc), info over de Maori’s en ga zo maar door. Wel een heel interessant museum waar je ook zo leuk op knopjes enzo kon duwen, das altijd leuk! Stomverbaasd waren we want de toegang was gewoon gratis! Hadden ze best wel veel voor kunnen vragen. Sommige toeristen brengen hier dagen door, ook omdat je steeds terug kunt komen.

In Wellington zijn we ook nog naar de Wellington Zoo geweest. We waren wel eens heel benieuwd naar de Kiwi’s die we tot dan toe nog steeds niet hadden gezien. De dierentuin was eigenlijk nog best groot (heb zo even geen vergelijking met Nederland) en we hebben een Kiwi gezien! Het was alleen heel donker, zouden het nachtbeesten zijn? Een soort bol ter grote van een kat en dan zitten er 2 pootjes onder zoals bij een kip en dan heeft ie een hele lange snavel zodat hij eigenlijk niet hoeft te bukken om beestjes uit de grond te halen! Dat is nou de Kiwi!Oogjes zie je verder niet. Rob zegt dat het een Hollandse kwartel is met een spitse snavel, ik ken de kwartel natuurlijk niet!

Toen we ergens bij een Chinees zaten te eten (die heb je hier namelijk teveel om op te noemen) kwam ik er eigenlijk achter dat de klokken overal anders stonden kwa tijd en besloot dus maar eens te vragen hoe laat het eigenlijk was. Meer met het oog van ‘anders missen we straks de ferry nog of zo’. Bleek dat al 2 nachten daarvoor de klok een uur vooruit was gezet, de zomertijd was ingegaan! Toch maar goed dat het gecheckt was dus anders was de ferry al lang weggeweest! Tijdsverschil met Nederland is nu overigens 11 uur, het is 11 uur vroeger en dus wisselt de dag ook eerder.

’s Avonds de ferry gepakt richting het Zuidereiland, deze vertrok in Wellington en kwam 3 uur later aan in Picton. Het was vreselijk slecht weer en we hadden dan ook verschrikkelijke golfen tijdens de tocht, lekker rustig aan gedaan en het beste medicijn is dan om gewoon je ogen dicht te doen en te slapen.

Van Picton, waar we de nacht op de parkeerplaats hebben doorgebracht, gingen we door naar Nelson. Een schattig dorpje met vee terrasjes en eindelijk weer eens wat beter weer. Hier langs de winkeltjes gelopen en lekker op het terras gehangen. Daarna verder gereden richting het Abel Tasman National Park waarvoor we in het dorpje Motueka overnachtten. Op de camping boekten we een excursie voor de volgende dag naar het Tasman National Park. De rest van de middag genoten we van het zonnetje en liepen wat door het dorpje heen en weer.

In het Abel Tasman National Park hadden we eerst een boottocht langs alle baaien van het park. De baaien waren heel mooi met witte stranden, ze zeggen net zoals iedereen, dat dit de mooiste stranden van de wereld zijn. Het leek inderdaad alsof je op een tropisch eiland zat. Uberhaupt was het geen eiland maar zo voelde het echt, er was maar 1 telefoon in het hele park en er waren diverse campings voor de mensen die de 52 km helemaal te voet af gingen leggen. Halverwege werden ook wij op het ‘eiland’ gedropt en begonnen we aan onze wandeling naar 2 baaien verderop. Rob zegt dat dat wel 100 km was! Een wandeling van ongeveer 4 uur die me ontzettend deed denken aan de tijd met scouting in Klein Zwitserland (Luxemburg). Hele mooie bossen, wel een rotzooi (zou het door de natuur komen dat al die bomen zo door elkaar lagen?), uiteindelijk begon het uiteraard ook nog te regenen (om het idee van Luxemburg alleen maar sterker te maken) en we hadden kunnen weten dat het zo nat was. Het mos zit hier tegen elke boom vast en sommige bomen zien gewoon zwart van het rotten omdat het zo nat is. Maargoed, lekker gewandeld, gelukkig liepen er nog veel meer mensen op het pad en werden we uiteindelijk bij de laatste baai weer op de afgesproken tijd door de boot werden opgehaald en terug naar de camping werden gebracht met onze transferbus die me weer aan Bolivia deed denken. Hij rammelde aan alle kanten maar uiteindelijk kwamen we toch heelhuids op de camping aan.

Vervolgens reden we weer door van Motueka richting Murchinson naar Westport. Onderweg kwamen we langs een of andere attractie voor mensen die al de hele dag op de weg zitten en graag even iets anders doen als rijden, namelijk de The Buller Gorge Swingbridge. Dit was een hangbrug van 110 meter lang, 17 meter hoog met een loopvlak van 20 cm, waar natuurlijk weer andere mensen langs moesten passeren. Onder je stroomt natuurlijk een geweldig krachtige rivier, heerlijk voor de hoogtevrees! We hebben lekker over de hangbrug gewiebeld, het ging goed tot Rob ook nog een beetje begon te springen, dan is het niet meer leuk he! In Westport was nu echt niets te doen en we besloten door te rijden naar Greymouth. Opnieuw hadden we natuurlijk niet genoeg getankt en was er weer die spanning van halen we het wel of niet naar de volgende pomp. Moeten ze het allemaal ook maar beter aangeven hoor.

In Greymouth hadden we een leuke camping aan zee en hebben we ’s avonds nog even uitgewaaid op het strand alvoor we in de gratis spa gingen die bij de camping hoorde. Lekker in zo’n whirlpool! Verder maken we over het algemeen weinig gebruik van de faciliteiten van de camping, zijn vaak allemaal dezelfde he.

Van Greymouth zijn we gaan rijden richting de Franz Josef gletsjers en het gelijknamige dorpje. Vanaf het begin af aan regende het al en gelukkig hadden we bij aankomst een droog half uurtje waarbij we een glimp opvingen van de Franz Josef gletsjer! Dit was zeldzaam want de volgende 2 dagen heeft het alleen nog maar geregend en hing de bewolking zo laag dat je niet eens kon zien dat er überhaupt bergen lagen. De bedoeling was om hier een gletsjerwandeling te maken maar dat ging met dit weer echt niet en besloten we de volgende dag te kijken bij de Fox gletsjer in het dorpje Fox. Helaas was hier het weer hetzelfde en waren de voorspellingen voor de komende dagen nog veel slechter. Omdat het nog s morgens vroeg was en we even niet wisten of we onze dag moesten laten verpesten door het weer, besloten we de 600/700 km te rijden richting de Millford Sound. Nu het toch regende konden we dit dan beter doen. Jammer van de gletsjers…

Hele dag dus in de stromende regen via Queenstown en Wanaka naar Te Anau gereden. In dit laatstgenoemde dorpje bleven we overnachten zodat we de volgende dag nog een km of 120 naar de Millford Sound konden afleggen.

In Wanaka kwamen we eigenlijk toevallig aan bij Puzzling World. Dit is een superleuke attractie die ik iedereen ooit aanbeveel! Eenmaal binnen had je allemaal schilderijen die eigenlijk leeg leken. Als je een beetje bewoog zag je er figuren of afbeeldingen in, als je dan weer iets door bewoog veranderde het plaatje ook nog. Nu vergeet ik natuurlijk te vertellen dat dit Puzzling World helemaal in het teken van puzzelen en gezichtsbedrog stond. Zo had je ook veel schilderijen van Escher (als jullie die tenminste kennen) en allemaal gezichtsbedrog proefjes. Een superleuk tussendoortje tussen het rijden door. Eenmaal buiten had je ook nog een groot labyrint. Hier hebben we alleen ons eerste doel gezocht en toen zijn we maar weer naar de camper gegaan.

In Te Anau vonden we natuurlijk weer een mooie parkeerplaats om te overnachten midden in het centrum en we zouden later nog terugkomen om het dorpje op zich te bekijken. Moet er van Rob wel bijvertellen dat dit even duurde. Hij had namelijk een bordje gezien met dat er 12 km buiten Te Anau een soort van camping zou zijn. Ik daarheen gereden in het donker door de haarspeldbochten, bijna een beest met een spitse snuit aangereden (gelukkig kon ik kalm uitwijken, ze kijken je altijd zo leuk aan en blijven dan verdoofd stilstaan) Helaas niets te vinden op 12 km een dag later bleek dan ook dat er 1,2 km stond! Daar vonden we inderdaad een camping. Ach ja avonturen beleven he. Sinds half 3 vanmiddag was het ook eindelijk droog geworden en wat beter weer. Zo hadden we betere vooruitzichten voor de volgende dag.

De volgende dag hebben we eerst even gebeld met de maatschappij die cruises uitvoert en bleek de rondvaart die we eigenlijk wilden doen niet te gaan en besloten we een andere te kiezen. We hadden zo nog een paar uur om naar de Millford Sound te komen, het weer zag er supergoed uit. Onderweg een paar hele mooi spiegelmeren gezien, eindelijk die van alle foto’s. Je ziet hierin heel mooi de besneeuwde bergen enzo uitkomen. Mooie omgeving dus. Eenmaal in de Millford Sound moesten we even wachten alvorens we de boot op konden. Rob had echt een dorpje verwacht maar het was niet meer als een restaurantje, een toiletgebouw en een haven. Gelukkig dus maar dat we deze keer wel getankt hadden! De cruise ging over water tussen hoge bergen in. Je had hier heel veel watervalletjes, dit waren er alleen maar meer geworden door de enorme regenval van de afgelopen dagen. We gingen richting de Tasmaanse Zee en draaiden daarna om en gingen terug naar de haven. Persoonlijk vond ik het eigenlijk niet zoveel bijzonders. De weg hiernaartoe was veel mooier.

Na de cruise zijn we weer teruggereden naar Te Anau, hier hebben we door het dorpje rondgelopen. Eindelijk weer heel mooi weer, doet je toch goed dan! De volgende dag zijn we van Te Anau doorgereden naar Queenstown. Hier zitten we nu op dit moment (van schrijven) nog. Gestationeerd op een Kiwi-camping midden in de stad. Queenstown oogt erg gezellig, leuke winkelstraatjes en horeca en ook heel veel te doen. Zo konden we gisteren weer met een soort kabelbaan de berg op en dan weer rodelent naar beneden. Toch hebben we dit niet gedaan en zijn lopend de berg opgegaan. Niet wetend dat dit supersteil zou zijn en 1,5 uur zou duren. Boven natuurlijk een prachtig uitzicht over Queenstown en daarna weer terug naar beneden gewandeld. Scheelde toch weer een hoop geld en we hadden dit toch al eerder gedaan. Nog wat door het centrum gelopen en langs de haven.

Nu ben ik eigenlijk al bij vandaag aangekomen. Vandaag hebben we een rit gemaakt in de Shotover Jet! Zoek deze maar eens op op internet, er zijn diverse filmpjes van. Een soort Jetboot die supersnel tussen smalle canyons doorgaat en soms rondjes maakt van 360 graden. Heerlijk! Wat een snelheid en adrealine. Echt een hele leuke attractie en ook bekroond als een van de beste van Nieuw Zeeland.
Wel… De muggen zijn me achtervolgt en ik zit weer compleet vol met beten, heerlijk!

Het weer is helaas niet om over naar huis te schrijven. Lijkt wel een Nederlandse herfst. Heb het constant steenkoud, Rob had het in het begin ook nog warm. Temperatuur ligt momenteel denk ik niet hoger als 15 graden en snachts slapen we met het kacheltje wat bij de camper zit. Laatste dagen ongelofelijk veel regen, onweer en bliksem gehad. Soms ook een zonnig momentje waardoor alles er weer heel mooi uit ziet. Nee, we zitten echt in het verkeerde seizoen.

Het landschap wisselt heel erg. Had je op het Noordereiland heel veel weilanden met schapen en veel vlaktes, zou zo West-Europa kunnen zijn. Heb je hier in het Zuidereiland een veel ruiger landschap. Nog steeds weilanden met honderden schaapjes en sinds kort ook lammetjes, koeien, paarden, herten etc maar ook heel veel bergen. Je bent ook altijd een eindje onderweg als je weer door die bergen moet. Heel mooi zo met die besneeuwde toppen. Ook heb je overal heel veel riviertjes, beekjes en meren die het uitzicht doen betoveren, als het tenminste droog is!

Het eten is vrijwel gelijk aan dat van ons. Veel gegeten wordt hier lam, je ziet ook honderden lammetjes overal rondlopen. Verder stikt het hier van de Aziaten die allemaal hun eigen zaakje zijn begonnen. Wij eten veelal in de camper, koken dus zelf. In de supermarkten is het aanbod erg groot. Helaas kun je ook alle Nederlandse dingen vinden, natuurlijk alle biermerken maar ook alles van Maggie, zelfs Euroshopper dingen, knakworsten, gevulde koeken, ontbijtkoek, stroopwafels en ga zo maar even door. Klein beetje jammer, heb het dan ook nog niet geprobeert.

De mensen zijn over het algemeen vrij gesloten. Op straat zal vrijwel niemand hoi tegen je zeggen en iedereen loopt net als in Nederland met zijn hoofd naar beneden gebogen. Jammer. Soms achter de receptie zijn ze wel heel leuk en vragen nog wat dingen. Verder houd het helaas op.

Vergeleken met zuid-Amerika is dit echt een heel Westers land, je vindt er alles en de mensen zijn ook weer echt Europees. Vooral hun doen en laten. Je vindt er de dingen niet meer die je in Zuid-Amerika wel zag. Zo heb je niet meer elke 5 meter een internetcafé of telefooncabines maar moet je vooral heel veel zoeken naar dit soort dingen. Ook moet je zelf je was weer doen en kun je het niet bij een vrouwtje afgeven die het voor je doet zodat je het later op kunt halen. Zelfs het Engels is lastig, ik heb er weer echt problemen mee zoals vroeger. Het accent is heel lastig te verstaan en ik ben echt dat gebrekige Engels gewend wat ik dus ook wel kan! Ach ja beetje oefenen maar.
Nou goed, ik ga ermee stoppen. Dit was het weer, met dank aan Joyce die me weer heeft overgehaald om het even bij te werken ;-) Volgende keer dus weer de rest van Nieuw-Zeeland en misschien wel het begin van Australië!

Hierbij ook nog even de link met fotos van Paaseiland: http://www.facebook.com/album.php?aid=54005&l=49770&id=627585912
Doeidoei!